autor

[Casper Hughes]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.imgur.com/Ido1O2b.png"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Casper Hughes </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Cas </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>04.10.1996 r./ Seattle</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Belltown</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>homo</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>właściciel kwiaciarni / florysta</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Floral Masters</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>agnostyk</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>w seattle od urodzenia </h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in"> Ból przychodzi w wielu postaciach, z niezliczonych powodów, z różnym nasyceniem i zawsze zostawia po sobie ślad. Niczym nacięcia na kawałku drewna w dłoniach wprawionego snycerza, z każdym kolejnym nadające mu odmienny kształt, według oryginalnego wzoru, do którego wypełnienia dąży się całe życie. Każdy go poznaje, od pierwszego oddechu, rozpierającego dotychczas nieużywane pęcherzyki płucne, od chłodu towarzyszącego sali szpitalnej i od niecierpliwych, niedelikatnych dłoni położnych. Pierwsze wyrzynające się ząbki, zadrapanie policzkiem o szorstki szew maskotki przyniesionej przez ciotkę, pierwszy upadek na twarz podczas próby raczkowania. I dalej, przez potknięcia, zderzenia z meblami, guzy i towarzyszący im, przeszywający krzyk matki szukającej winnego za nieprzypilnowanie dziecka, kiedy robiła sobie herbatę. W tym okresie zdarza się też mniej szlachetne cierpienie, jak włożenie sobie palca w oko, dotknięcie zapalonej świeczki czy wciągnięcie nosem koralika z siostrzanego zestawu do zaplatania bransoletek przyjaźni, uczące młodego człowieka jak bezpiecznie poruszać się po świecie. Znaczy się, z założenia powinno uczyć, ale Casper z ciekawości powtórzył akcję z koralikami jeszcze trzy razy zanim dotarło do niego, że nie do tego służą. Pierwsze obdrapane kolano, pstryczek w nos od starszej siostry i ukłucie kolcem róży rosnącej w babcinym ogródku, wywołane fascynacją jej delikatnymi płatkami. Wracał tam częściej, gdy tylko odwiedzał dom dziadków pakował się między grządki i oglądał kolorowe pączki. Raz zdarzyło mu się zerwać kilka kwiatów i złożyć z nich bukiecik dla mamy, ale zamiast uśmiechu i podziękowania dostał lanie i informację, że sprawił babci przykrość. Nigdy więcej nie dotknął jej rabaty, zamiast tego zajmując się kwiatami polnymi i chwastami obrastającymi ich własny ogródek zanim ogrodnik zdążył się ich pozbyć. Matka pomogła mu zasadzić kilka mniejszych kwiatków w ogrodzonym patyczkami po lodach kawałku ziemi, który z upływem lat rozrósł się do kilkumetrowego klombu otoczonego estetycznymi kamieniami. Dopiero wtedy Cas w pełni zrozumiał, dlaczego oberwało mu się za zerwanie babcinych kwiatów - sam był gotowy potraktować sekatorem palce każdego, kto nieproszony dotknąłby jego skarbów. Pomimo wyraźnej na pierwszy rzut oka pasji, sterty książek o roślinach rosnącej obok jego łóżka i niezliczonych godzin spędzanych na doglądaniu kwiatów, idąc przez lata szkolne nie miał pojęcia czym chciałby zajmować się w życiu. Widział siebie podróżującego po świecie, łapiącego się prac dorywczych, byle tylko nie utknąć na dobre w jednym miejscu. Widział się też na studiach, może nawet zrobiłby doktorat z jakiejś fascynującej dziedziny i prowadził badania naukowe? Mógł także pójść w ślady siostry i zakręcić się w firmie ojca. Opcji było wiele - zbyt wiele, przez co poszukiwanie właściwej ścieżki zabrało mu rok, podczas którego próbował swoich sił biegając między kuchnią a kasą fiskalną w niewielkiej tajskiej restauracji. <br><br>
Ból towarzyszy każdemu, z czasem da się nawet do niego przyzwyczaić, czy raczej wmawiać samemu sobie, że jest się odpornym na wszelkie uderzenia. Fizyczny - dobrze znany; emocjonalny - rzadszy, ale nieuchronnie dotykający kruche serduszka podczas zawodów miłosnych i pogrzebów. Casper był przekonany, że zna ból i jest z nim oswojony, dopóki jednego dnia nie otrzymał informacji o śmierci swojej siostry. Jego mały, nieco zamglony, ale szczęśliwy świat w sekundę rozpadł się jak domek z kart. Najpierw zaprzeczenie, potem złość, płacz, tłuczenie pięściami w ścianę, a na koniec podniesienie sekatora i wycięcie z umiłowanego klombu najlepiej uchowanych kwiatów, by złożyć je na świeżym grobie Ivory. Niedługo później rzucił pracę i, decydując się iść za głosem serca, zapisał się na studium florystyczne, po którego zakończeniu wziął od rodziców pożyczkę na wykupienie podupadającej kwiaciarni w pobliżu swojego mieszkania. Od tamtego momentu minęły cztery lata, podczas których wyciągnął sklep z ruiny, adoptował kota i nauczył się korzystać z życia, z każdej danej mu chwili i nadarzającej się okazji.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> - Posiada czarnego kota o imieniu Mr. Mistoffelees, w skrócie Misto, z którym regularnie ogląda musical Cats. Wersja z 1998 roku jest najczęściej wyciąganą przez niego płytą, a przy każdym seansie cierpliwie czeka aż kocur nauczy się od swojego imiennika podstaw magii; <br>
- Wbrew temu, co może sugerować jego profesja, wcale nie posiada w mieszkaniu zbyt wielu roślin. Ograniczył się do kocimiętki na parapecie w sypialni, a na stole w jadalni zawsze trzyma pojedynczą różę, regularnie podbieraną z tych, które nie sprzedały się w kwiaciarni;<br>
- Ma permanentnie pocięte dłonie, jako że lepiej pracuje mu się bez rękawic i regularnie o nich zapomina, narażając się na bezlitosne kolce i ostre liście. Z czasem przestał nawet zwracać uwagę na towarzyszący temu dyskomfort, już parę razy strasząc klientów czerwonymi rysami od palców po łokcie; <br>
- Zatrudnił pomoc w kwiaciarni głównie po to, aby mieć jakikolwiek czas wolny i możliwość wybywania na imprezy bez potrzeby wracania do domu na noc. Albo nawet przez kilka dni, kiedy spontanicznie decyduje się na wyjazd za miasto i zostawia biznes w rękach zaufanego pracownika; <br>
- Gdy ma gorszy czas odwiedza grób siostry, siada przed nim i opowiada o swoim życiu. Jak sprawy mają się bardzo źle, bierze ze sobą butelkę wina i potrafi przesiedzieć tam całą noc, wpatrując się w gwiazdy, ledwo widoczne przez światła wielkiego miasta, i prowadząc jednostronną rozmowę z Ivory o tym wszystkim, czego nie zdążył jej powiedzieć.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>Tucha</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw / loser#6791</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>czas przeszły, trzecia osoba</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Casper Hughes</h1> <h2>George Shelley</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>