autor

[Aura Whitbread]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://iv1.lisimg.com/image/17265525/7 ... jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imię i nazwisko</h1> <h2>Aura Whitbread</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>-</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>17.07.1994, Renton, WA</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Phinney Ridge</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>panna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>fryzjerka</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Good Hair Salon</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>niewierząca</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>przyjezdna</h1> <h2>w Seattle od 11 lat</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">Było miło. Przez kilka głupich, przezroczystych, podartych już teraz na kawałeczki jak nieważne dokumenty, momentów.<br>
Przyszła na świat jako pierwsza, wyprzedzając swoją bliźniaczkę Tottie o kilkadziesiąt cennych minut, które już na zawsze miały zaważyć na tym, że będzie czuła się za nią odpowiedzialna i przekonana, że to ona musi być tą, która nigdy nie da się złamać. Martin Whitbread i jego żona Melanie mieli już wtedy pięcioletniego syna Carla, a bliźniaczki wprowadziły do ustabilizowanego życia rodziny trochę dodatkowego chaosu (i bałaganu) na kilka ładnych lat. Dobra sytuacja finansowa pozwalała, by dzieci mogły przebierać w aktywnościach i dodatkowych zajęciach, choć Aura okazywała słomiany zapał do większości z nich. Nie chciała grać na fortepianie i nie wykazywała szczególnych zdolności plastycznych. Dopiero w wieku ośmiu lat trafiła na zajęcia z akrobatyki sportowej. Była najstarsza w grupie początkującej, ale to jej nie zniechęciło, a wręcz przeciwnie - była zdeterminowana, by pokazać, że opóźniony start nie wpływa na jej umiejętności. Wkrótce zresztą okazało się, że ta dyscyplina była strzałem w dziesiątkę dla wyjątkowo aktywnej dziewczynki, która potrzebowała gdzieś skumulować swoją energię. Na zawody zaczęła jeździć już po półtora roku intensywnych treningów i choć początkowo wracała z nich z pustymi rękami, nie poddawała się. Ambicja i ciężka praca w końcu zaczęły przynosić efekty, a na półkach w jej pokoju stawały puchary i medale.<br>
<br> Czy są na świecie rzeczy, których się nie traci?<br>
Lawinę zdarzeń zapoczątkował tamten artykuł, przynajmniej to przekonanie pielęgnowali w sobie krewni Aury. Artykuł, w którym pan Whitbread został oskarżony o przekręty finansowe przy inwestycjach, które nadzorowała jego firma architektoniczna. To wtedy w ich domu zaczęło robić się nieprzyjemnie, rodzice albo szeptali między sobą, łudząc się, że córki nie domyślą się, o czym rozmawiają, albo kłócili za zamkniętymi drzwiami sypialni. Telefon ojca nagle zamilkł, choć wcześniej nawet w niedziele ten nie potrafił powstrzymać się od rozmów dotyczących pracy, a samochód służbowy zniknął z podjazdu, zostawiając puste miejsce obok toyoty, którą jeździła głównie Melanie. W ich domu pojawiali się obcy ludzie, zadający absurdalne pytania z punktu widzenia niespełna piętnastoletniej dziewczyny.<br>
Ale lato w 2009 roku Aura pamięta tak dobrze z jeszcze jednego powodu. Zaledwie dwa miesiące wcześniej dowiedziała się, że trener wystawi ją w AT&T American Cup, który miał się odbyć w marcu 2010 roku. Obóz sportowy, na który wybierała się wraz z siostrą, był elementem jej przygotowań i treningów do tych zawodów. Problemy rodziny - również te finansowe - sprawiły, że wyjazd stanął pod znakiem zapytania, jednak Martin Whitbread postanowił wysłać córki na obóz za wszelką cenę, być może przeczuwając, że potem ich życie nieodwracalnie się zmieni. W dzień wyjazdu Aura po raz ostatni widziała swoich rodziców i brata.<br>
<br> Najtrudniej jest widzieć słońce, wierzyć w słońce i nie czuć ciepła.<br>
Mijał siódmy dzień obozu, kiedy kierowniczka przerwała jej trening (ostatni - jak miało się wkrótce okazać) i zaprowadziła do pokoju, który współdzieliła z siostrą. Tam już na nią i Tottie czekał dziadek; poprosił, żeby się spakowały, bo muszą razem z nim wrócić do Renton. Nie chciał wyjaśnić dokładnie w czym rzecz, ale Aura doskonale wiedziała, że musiało stać się coś złego. Nie sądziła tylko, że aż tak złego. Zawiózł je do swojego domu, gdzie czekała na nie pani psycholog - to głównie ona mówiła, przekazując bliźniaczkom wieści o śmierci ich najbliższych. Ciała Martina i Melanie odnaleziono tego ranka w salonie, oba nosiły ślady postrzału, a broń wciąż spoczywała w ręku mężczyzny. Początkowo pojawiła się hipoteza, że to Carl był winny śmierci rodziców, jednak dość szybko odkryto, że krew w salonie należy nie do dwóch, a trzech osób i było jej na tyle dużo, by podejrzewać, że on również został poważnie ranny lub nie żyje. To wtedy śledztwo zaczęło przybierać postać, która od początku nie podobała się Aurze - uznano, iż to Martin, przytłoczony problemami, które na niego spadły, stracił nad sobą panowanie, zabił syna i żonę, a następnie odebrał sobie życie. Wciąż pozostawało pytanie, co stało się z Carlem, ale jasne było, że jego poszukiwania zamieniły się po prostu w poszukiwania ciała. Te trwały zresztą jeszcze przez dwa lata, potem uznano go za zmarłego, a sprawę Whitbreadów zamknięto. <br>
Po śmierci rodziców, Aura wraz z siostrą początkowo zostały u dziadków, ale problemy zdrowotne babci okazały się na tyle poważne, że nie była w stanie zajmować się wnuczkami. To wtedy poznały ciotkę, mieszkającą na stałe w Seattle - siostrę ich ojca, z którą ten od wielu lat nie utrzymywał kontaktów, ale była jedną krewną, która chciała je do siebie zabrać. Zmiana otoczenia, w tym również szkoły, miała pomóc w przepracowaniu żałoby, ale ciotka, oprócz dachu nad głową, nie dawała im wiele więcej, najbardziej szczędząc ciepła i miłości. Więcej uczuć przelewała na swoje koty.<br>
<br> Właśnie nadeszło kiedyś i nic się nie zgadza.<br>
Aura już w szkole średniej łapała się dorywczych prac, zarobione pieniądze w miarę możliwości odkładając na przyszłość. Porzuciła własną pasję, nigdy nie wystartowała w zawodach - gdzieś w głębi siebie uważała, że gdyby nie wyjechała na ten przeklęty obóz, wszystko byłoby jak dawniej. Przez ostatnie lata to właśnie z akrobatyką wiązała swoje plany, dlatego nie miała pojęcia, co innego mogłaby robić. Kiedyś studia wydawały jej się czymś oczywistym, ale były drogie, zbyt drogie, by i ona, i Tottie mogły sobie na nie pozwolić, a na ciotkę nie miały co liczyć. Dlatego Aura świadomie zrezygnowała z wykształcenia wyższego, zarobione pieniądze dokładając do studiów siostry. Sama swoją ścieżkę odkryła dość przypadkowo. Po skończeniu szkoły wyprowadziła się od ciotki i wynajęła wraz z Tottie coś swojego w Chinatown, a mając tyle wolnego, pracowała na dwa etaty. Wieczorami w knajpie, a w ciągu dnia zatrudniła się jako pomoc fryzjera w niewielkim zakładzie. Z czasem, oprócz zamiatania podłóg i sprzątania po klientach, zaczęła pomagać właścicielce przy prostszych upięciach czy farbowaniu. Szybko się uczyła i przyswajała nowe informacje, aż Carmen zaproponowała, że opłaci jej potrzebne kursy fryzjerskie i zatrudni u siebie w zakładzie już jako fryzjerkę. Ta zmiana poprawiła stan jej finansów na tyle, że dziewczyna mogła zrezygnować z drugiej pracy. Dziury w budżecie łatała wizytami domowymi i czesaniem znajomych na różne okazje. Dwa lata temu Carmen zmarła na raka piersi, a jej zakład został zamknięty, jednak z racji tego, że była bezdzietna i nie miała tutaj żadnej rodziny, bo przeniosła się z Francji do Seattle jeszcze w latach dziewięćdziesiątych, swój dom w Phinney Ridge przepisała na Aurę. Whitbread, po śmierci Carmen przeniosła się tam wraz z siostrą, znalazła pracę w innym miejscu i czasem tylko pozwala sobie na myśli, że to nie tak miało wyglądać.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> × Chociaż dochodzenie w sprawie śmierci jej rodziny zostało zamknięte, Aura nie wierzy w ustalenia policji. Uważa, że jej ojciec nigdy nie posunąłby się do zabicia żony i syna, ani odebrania sobie życia. Tym bardziej gdzieś w niej tkwi przekonanie, że Carl wciąż żyje.<br>
<br>
× Jedenaście lat temu przestała trenować akrobatykę sportową, ale sport wciąż jest ważnym elementem w jej życiu. W wolnych chwilach biega i ćwiczy na macie, od czasu do czasu można ją również spotkać na basenie lub siłowni.<br>
<br>
× Jest dość impulsywną osobą i zdarza jej się działać pod wpływem emocji. Niejednokrotnie potem tego żałuje, ale przyznawanie się do błędów nie jest jej najmocniejszą stroną.<br>
<br>
× Uwielbia czerwone warzywa i owoce, natomiast nie przepada za tymi w kolorze zielonym. Nawet paprykę kupuje tylko czerwoną, bo zielona odmiana jej nie smakuje.<br>
<br>
× Bywa trochę nadopiekuńcza w stosunku do osób, które wiele dla niej znaczą. Głównie skupia się to na jej siostrze, za którą czuje się odpowiedzialna, pomimo tego, że są w tym samym wieku.<br>
<br>
× Sprzątanie ją odpręża, więc zwykle w jej domu jest bardzo czysto, bo Aura potrafi i kilka razy w ciągu tygodnia przecierać kurz z półek (który nawet nie zdąży się ponownie zebrać). Jedynym obowiązkiem domowym, którego nie znosi jest odkurzanie.<br>
<br>
× Ma mały problem z zaangażowaniem się w relacje z mężczyznami. Dotychczas była w kilku przelotnych zwiazkach i jednym poważnym, który rozpadł się po dwóch i pół roku. </div></div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>Aura</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw | discord</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>3 os. czasu przeszłego</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>

</div> </div></div>
</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Aura Whitbread</h1> <h2>Margarita Masliakova</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>