autor

[Laurence Hirsch]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.imgur.com/XbjLdvR.png"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Laurence Hirsch</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Lance / Laura</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>26/02/1999</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>chinatown</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>oficjalnie hetero</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>właściciel</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Liberte</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>niewierzący </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>w seattle od 21 lat</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">Nauczycielki w szkole zawsze miały do niego słabość. Był cholernie kreatywny, zadawał dużo pytań i nie sprawiał zbyt wielu kłopotów. Jako pierwszy nauczył się czytać, kończył zadania wcześniej niż rówieśnicy i miał w sobie ten specyficzny dziecięcy urok, który mógłby przekonać do siebie nawet największego sceptyka. W trzeciej klasie napisał swoje pierwsze opowiadanie, a w piątej wygrał pierwszy konkurs na skalę krajową. Laurence będzie wielkim pisarzem, zobaczy Pani. Mówiono do jego matki, a ona biedna wierzyła, no bo skąd niby miała wiedzieć, że chłopak za parę lat się wypali, a szkołę będzie traktował wyłącznie jako przykry obowiązek? Ciężko znaleźć w jego życiu ten konkretny moment, kiedy coś poszło nie tak. Był przecież naprawdę wytrzymałym dzieciakiem. Nawet rozwód rodziców nie odcisnął na jego psychice jakiegoś szczególnego piętna, chociaż technicznie to on najwięcej w tym wszystkim stracił, bo był najstarszy z rodzeństwa. Jeśli miał być szczery, to podobało mu się jeżdżenie między domami. Dwa razy więcej zabawek, a do tego mama z tatą wreszcie się nie kłócili. Dlaczego miałby być z tego powodu smutny?<br><br>
Z child prodigy stał się zwykłym szaraczkiem, ale frustracja z tego tytułu dosięgnęła go dopiero w życiu dorosłym, kiedy wreszcie to do niego dotarło. Dorastając nigdy nie potrafił zrozumieć skąd w matce tyle pretensji i żalu do niego, dlaczego stale mu wypominała, że kiedyś był taki, a teraz jest owaki. Nie traktowała tak samo Taylora oraz Laury, więc nic dziwnego, że o wiele lepiej czuł się w towarzystwie ojca. Od zawsze był synkiem tatusia, bo spełniał chyba każde wyobrażenie o młodym synu, jakie mógł tylko mieć przyszły ojciec. Chciał robić te wszystkie sztampowe rzeczy, które przez lata telewizja i propaganda wpajały ludziom na całym świecie jako normalne. To ojca zaciągał na dzień rodzica i jego też rysował na pierwszym planie, kiedy nauczycielki prosiły o portret rodzinny. Kłótnie z matką podsyciły go więc tylko bardziej do tego, aby być team Judah. Miarka przebrała się jednak w momencie kiedy wyznał jej, że nie zamierza iść na studia. Naprawdę nie sądził, że była zdolna do wpadnięcia w taki gniew, ale to był dla niego wystarczający argument, aby wraz z Taylorem opuścić jej dom i zamieszkać u starego. Wiadomo, że tam również idealnie nie było, ale czuł się o wiele swobodniej niż wcześniej. <br><br>Zgodnie ze swoim wspaniałym planem - po ukończeniu liceum nie poszedł na studia. Zamiast tego doprosił ojca, aby nauczył go robić przyzwoitą pizzę i zaczął szukać pracy w gastronomii. Nie zamierzał iść tak całkowicie w ślady Judah, bo aż taki zapatrzony w niego nie był... szczególnie w przeciągu ostatnich lat, kiedy zaczęło mu lekko odbijać. Potrzebował jednak pracy dorywczej, aby móc odłożyć sobie pieniądze na samodzielne życie. Nie mogła to być też praca nazbyt pochłaniająca, bo wolny czas zamierzał przeznaczać na swoją pasję i prawdziwy plan na przyszłość - pisanie scenariuszy. Nieważne, że od podstawówki nie napisał czegokolwiek, co miałoby więcej niż dziesięć stron. Twierdzi, że od zawsze siedziało w nim to powołanie i że nie zamierza odpuścić, dopóki go nie wypełni. Jasne, wcześniej to samo mówił o weterynarii, ratownictwie medycznym, grafice komputerowej, aktorstwie, grze w siatkówkę oraz na gitarze, ale wszyscy muszą wreszcie zrozumieć, że tym razem to już tak naprawdę. </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">Jego dwie główne cechy to niezdecydowanie oraz kreatywność, które w parze potrafią naprawdę nieźle namieszać. Dobrą gadkę miał od zawsze, zdecydowanie po ojcu i lubi z tego korzystać. Nie ma problemu z kłamaniem w żywe oczy, a historyjki zawsze można przecież lekko podkoloryzować, niby co to komu szkodzi? Z bezwstydnością i taktem to już różnie bywa, ale w razie czego zawsze jest gotów zrobić dobrą minę do złej gry. Lata praktyki. Ma tendencje do ładowania się w nieodpowiednie sytuacje z których potem ciężko się wydostać. Jest też człowiekiem, któremu ciężko przyznać się do błędu i zmienić zdanie, o ile wcześniej stanowczo trwał przy swoim. Najlepiej nie wdawać się z nim w zbyt skomplikowane relacje, bo wszystkie dobre cechy są z wierzchu, a im człowiek próbuje się dostać dalej, tym się robi gęściej i ciemniej. Kompletnie nie potrafi rozmawiać o uczuciach ani o innych takich, więc już nie raz udawał, że problemów po prostu nie ma. <br><br>

→ Często przedstawia się ludziom jako Lance, bo tak jest o wiele krócej. Jego najbliższe grono znajomych nazywa go jednak Laura. Przydomek ten tkwi na nim już od najmłodszych lat i niejednokrotnie był źródłem komicznych pomyłek, kiedy nie zdawał sobie sprawy, że ktoś mówił o jego siostrze, a nie o nim. <br>
→ Posiada już w sumie dwadzieścia tatuaży i połowę z nich zrobił mu kolega w ramach własnej nauki, kiedy obaj byli jeszcze szczylami w liceum. Tygodniami potrafił je ukrywać przed nauczycielami i rodzicami, a potem tygodniami się z nimi o to wykłócał. <br>
→ Ma przebite lewe ucho i nosi w nim różne kolczyki, zależy co akurat sobie w danym okresie zamówi. Kiedyś miał też kolczyk w nosie, ale brat mu go wyrwał podczas bójki i od tamtego czasu dał sobie z nim spokój.<br>
→ Prowadzi całkiem zdrowy tryb życia, ponieważ treningi pozwalają mu się wyżyć, a zbalansowana dieta faktycznie wpływa mocno na jego samopoczucie. Na dodatek jest po prostu próżny i lubi na siebie patrzeć. Często można go przyłapać na tym jak przegląda się w cudzych oknach bądź witrynach sklepowych i poprawia włosy. Odkąd jego ojciec też zaczął się bawić w siłownię, to Laurence znacznie zwiększył intensywność własnych ćwiczeń i zrobił się niezłą bestią. </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>-</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2>pw </h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>przeszły, 3os.</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>laurence hirsch</h1> <h2>Nick Jonas</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>