autor

[Bailey Sanderson]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://pbs.twimg.com/media/EUc8_6WXYAICZKe.jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Bailey Sanderson</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Bails</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>13 VI 1989 r., Seattle</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Belltown</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>rozwódka</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>rzeczniczka prasowa</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>FBI</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>ateizm</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy / przyjezdny</h1> <h2>w seattle od urodzenia</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">Nigdy nie miała specjalnie pod górkę, jako że urodziła się w dość zamożnej, wysoko postawionej rodzinie. I choć rodzice lubili ubierać ją w ładne sukienki i wysyłać na różne dodatkowe zajęcia, nigdy do niczego jej nie zmuszali. Nie podobał jej się balet? W porządku, wybierz coś innego. Znudziła jej się gra na skrzypcach? Nic nie szkodzi, zaraz cię wypiszemy. Mogła być wolnym duchem, dopóki była grzeczna, uczyła się, umiała się zachować i ładnie się uśmiechała. Nie przynosiła rodzicom wstydu — no, może oprócz tego jednego razu, gdy uderzyła syna Austinów w nos za to, że się z niej naśmiewał. Szybko jednak o tym zapomniano, bo kto by nie zmiękł, widząc ten uroczy uśmiech i dołeczki w policzkach?<br>
Sporo osób miało do niej słabość. Jednym z nich był jej trener łyżwiarstwa figurowego, którego była ulubienicą. Od początku powtarzał jej, że może osiągnąć naprawdę wiele, a ona uwielbiała tego słuchać. I tak od dziesiątego roku życia przez mniej więcej osiem lat, liczyły się dla niej tylko treningi. Przed szkołą, po szkole, czasem w trakcie zajęć — wreszcie znalazła coś, co naprawdę pochłonęło całą jej uwagę. Rodzice byli wniebowzięci, dziadkowie tacy dumni, a ona szczęśliwa. <br>
Co się więc stało? Chyba po prostu się wypaliła. Z roku na rok miała coraz mniej zapału, aż w końcu, w szkole średniej, zaczęła się interesować innymi rzeczami. Znowu szukała swojej ścieżki, jednocześnie się bawiąc, jak na nastolatkę przystało. Nie przechodziła jakiegoś wielkiego buntu nastoletniego — nie uciekała z domu, nie pakowała się w kłopoty, ale na pewno nie raz spróbowała alkoholu czy weszła do klubu z fałszywym dowodem. Nadal jednak dobrze się uczyła, chcąc dostać się na jeden z lepszych uniwersytetów, aby rodzina wciąż mogła być z niej dumna. I choć dostała okazję studiowania na Princeton czy Yale, postanowiła nie wyjeżdżać na drugi koniec kraju — została więc w Seattle, idąc na Uniwersytet Waszyngtoński z zamiarem specjalizacji w obrębie PR-u.<br>
To właśnie będąc na studiach poznała Jego — starszego, przystojnego mężczyznę, który miał być tylko na chwilę. Ot, krótki romans, który miał wzbudzić zazdrość jej koleżanek. Wyszło inaczej — zakochała się. Na tyle, że na moment zapomniała o studiach, swojej karierze i planach na przyszłość, które powoli skrupulatnie zaczęła budować. Istniał tylko On, ale jedynie przez rok. O swoich planach przypomniała sobie w chwili, w której przed nią uklęknął i poprosił ją o rękę. Nie mogła tego zrobić, nie mogła za niego wyjść — była za młoda. Miała przed sobą tyle możliwości i nie chciała z nich zrezygnować, więc odrzuciła jego propozycję. Rozstali się w zgodzie i każde poszło w swoją stronę. Do tej pory jednak zastanawia się czasem co by było, gdyby się zgodziła? <br>
Ruszyła jednak dalej. Mimo odrobiny żalu, mimo tęsknoty, rzuciła się w wir nauki, a potem pracy. Pracowała w kilku drobnych firmach, głównie jako rzeczniczka prasowa, by po kilku latach przyjąć posadę w policji. To właśnie wtedy poznała mężczyznę, z którym zaczęła się spotykać, a kiedy po dwóch latach się jej oświadczył, tym razem nie uciekła — zgodziła się. Zamieszkali razem, a pół roku później wzięli ślub. Ona zaś, dzięki swojemu mężowi, z pracy w policji przeniosła się do FBI.<br>
Wszystko układało się idealnie — do czasu. Nie wie, w którym momencie zaczęła kłócić się z mężem zamiast z nim rozmawiać, a wieczory, które kiedyś spędzali razem, spędzać samotnie przed telewizorem albo w swoim gabinecie. Z czasem po prostu przestało się im układać, ale nawet nie próbowali tego ratować. Po niemal czterech latach złożyli pozew o rozwód, który poszedł dość sprawnie i szybko. Wyprowadziła się od niego jak najszybciej, początkowo wynajmując mieszkanie na własną rękę, ale kiedy rozwód dobiegł końca, wprowadziła się do apartamentu, który dostała od swojego byłego męża. I chociaż nic ich ze sobą już nie łączy, wciąż widują się w pracy, z której nie ma zamiaru rezygnować, odkąd dostała awans i została główną rzeczniczką prasową FBI.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">— Chociaż z łyżwiarstwa figurowego zrezygnowała w szkole średniej, wciąż uwielbia jeździć na łyżwach i w zimę zawsze wybiera się na lodowisko chociaż raz w tygodniu, najlepiej w godzinach, gdy prawie nikogo tam nie ma, bo nie lubi tłumów.<br>
— Przed spaniem, zamiast gapić się w ekran telefonu, woli sięgnąć po książkę. Codziennie czyta co najmniej pół godziny i nie zawsze są to powieści romantyczne — lubi też kryminały, horrory, a przede wszystkim fantastykę. <br>
— W ciągu dnia jednak telefon ma zawsze przy sobie i pilnuje go, jak oka w głowie. W zasadzie praktycznie się od niego nie odkleja, bo w pracy co chwila ktoś do niej dzwoni, a w wolnych chwilach lubi szukać w internecie różnych ciekawostek.<br>
— Ostatnio zainteresował ją starożytny Egipt, w związku z czym aktualnie czyta na ten temat różne książki, a w telewizji zawsze włącza National Geographic. <br>
— Od dwudziestego piątego roku w każde wakacje gdzieś wyjeżdża, głównie na jakieś tropikalne wyspy, jak Bahamy, Bora Bora, Fidżi czy Bali, aby odpocząć i naładować baterie na cały rok.<br>
— Bez kawy z samego rana nie jest w stanie funkcjonować. Czasem pije ją też wieczorem, gdy ma nawał pracy i siedzi nad przemówieniami do nocy. Po południu woli jednak napić się białej herbaty, a w wolne wieczory sięga po wino. <br>
— Ma pecha do zwierząt. Każde zwierzę, którym się opiekowała, z jakichś powodów umierało przedwcześnie, a miała ich kilka — chomiki, rybki, żółwia, kota, żaden nie przeżył więcej, niż pół roku. I chociaż od dłuższego czasu marzy jej się pies, szczególnie odkąd mieszka sama w wielkim apartamencie, trochę obawia się, że wisi nad nią jakaś klątwa.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>nonsens</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw / discord</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>teraźniejszy, trzecia</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Bailey Sanderson</h1> <h2>Ana Brenda Contreras</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>