autor

[walter rutherford]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://hips.hearstapps.com/hmg-prod.s3 ... 0:*"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>walter rutherford</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>- </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>20 marca 1986 r, seattle </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Chinatown</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>rozwodnik</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>hetero</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>detektyw w wydziale narkotykowym </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Seattle Police Department </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>ateizm</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>w seattle od urodzenia</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in"><br>All I want is nothing more
to hear you knocking at my door
'cause if I could see your face once more
I could die a happy man, I'm sure.<br><br>


Cichy trzask zamykanych drzwi zdaje się towarzyszyć Walterowi od samego początku niczym niechciany towarzysz podróży. Kiedy był jeszcze małym chłopcem, ten odgłos był szczególnie dobrze mu znany, bowiem za każdym razem, gdy Państwo Rutherford wymieniali się szeroko pojętymi uprzejmościami, krążyli przy tym od jednego pomieszczenia do drugiego, jak gdyby nie byli w stanie już znieść spoglądania w twarz swojego współmałżonka, jak gdyby sam widok człowieka, z którym rzekomo już na zawsze zdecydowali się związać swój los, doprowadzał ich do szewskiej pasji. Pamiętał też blady strach, który wypełnił go tamtego wyjątkowo upalnego lata, gdy niekończący się ciąg wyzwisk został przerwany płaczem i gorzkimi słowami, słowami, które sam miał usłyszeć dokładnie dwadzieścia lat później. Nie mogę tak dłużej. Rozwód nie jest niczym przyjemnym, bo zmienia wszystko. Wstając codziennie rano, już nie widzisz w kuchni ojca nieśpiesznie czytającego gazetę, nie, widujesz go jedynie weekendami, bo jest cholernie zajętym człowiekiem. Początkowo Walter nie mógł się do tego przyzwyczaić i przeżywał głębokie rozczarowanie za każdym razem, gdy przekraczał próg pokoju. Jednakże z czasem stare wspomnienia zaczęły blednąć, aż wreszcie i wygasać jak wypalające się płomienie. Zastąpiły je nowe, ale czy lepsze? Chyba po prostu inne. O jednym trzaśnięciu drzwiami Walter usiłuje zapomnieć od szkoły średniej. Ale żeby w pełni zrozumieć, jak bolesne dla niego jest to wspomnienie, należy zarysować pewien kontekst. Otóż Rutherford nigdy nie był człowiekiem, który na siłę próbuje wcisnąć się w jakieś świetne towarzystwo w poszukiwaniu błahej akceptacji, wręcz przeciwnie. Źle się czuje w dużych grupach i zdecydowanie bardziej preferuje trzymanie się na uboczu. Jakimś cudem przy takiej dość specyficznej osobowości udało mu się znaleźć najlepszego przyjaciela, który był jego całkowitym przeciwieństwem i miał tę cholerną tendencję do wpakowywania się w kłopoty. I wiedząc to doskonale, tamtego czerwcowego późnego popołudnia Walter powinien go zatrzymać. Powiedzieć mu, że go później odwiezie. Ale tego nie zrobił. Nie ruszył się z miejsca, gdy jego kumpel wsiadał pijany za kółko, nawet nie drgnął, gdy spowodował wypadek samochodowy w wyniku którego sam zginął. To tragiczne zdarzenie odbiło się na całym jego późniejszym życiu, bo właśnie ono było zapalnikiem do wybrania przez Rutherforda akademii policyjnej. I właśnie ono wyzwoliło w nim jakąś porywczość, o której do tej pory nie miał pojęcia. Zupełnie jakby do tamtej chwili wszystkie emocje dusił w sobie i nagle tak po prostu znalazły one ujście. Oczywiście – coś takiego przełożyło się również na jego naukę. Zaczął pracować nad sobą dwa razy ciężej, nawet zapisał się na siłownię, by jakoś poprawić swoją formę fizyczną. A jak już dostał się do akademii policyjnej, to już w ogóle świata poza nią nie widział. Powtarzał sobie przy tym uparcie, że robi to dla Matthew; by już nikt nigdy nie skończył tak jak on. Nieco utopijny cel, prawda? Ale Walterowi to nie przeszkadzało i nie przestało nawet gdy już znalazł zatrudnienie w miejscowej policji. Kolejnym dość bolesnym trzaśnięciem było odejście żony. Pracował już dobrych kilka lat w obyczajówce, gdy poznał ją. Delikatną, o spokojnym i pogodnym usposobieniu zdawała się być tym, czego najbardziej w tamtym momencie potrzebował. Poszło szybko; kilka randek, pierwsze wyznania uczuć, wspólne mieszkanie, zaręczyny i ślub. Przez pierwsze dwa lata ich małżeństwo było idealne. Oboje nastawieni na karierę, wzajemnie się wspierali i uzupełniali. Gdyby ktoś zapytał Waltera, czy spodziewałby się, że któregoś pięknego dnia Elizabeth oskarży go o zdradę, rzuci w niego obrączką i wyjdzie, trzaskając drzwiami, to odpowiedziałby on jednoznacznie: nie, kurwa, nie przewidział tego nawet w najgorszych koszmarach. I choć próbował zrozumieć, skąd wzięły się te wyssane z palca opowieści o jego niewierności, próbował się jakoś wytłumaczyć, to wszystko to było na darmo. Bo ona już zadecydowała za ich oboje, podsuwając mu pod nos papiery rozwodowe, które oczywiście podpisał. Od tego momentu Walter wycofał się na pewien czas z relacji prowadzących donikąd i skupił się na pracy, co poskutkowało tym, że awansował w końcu na detektywa wydziału narkotykowego. I choć wydawało mu się, że już na zawsze zostanie wolnym strzelcem, to jednak los na jego drodze postawił kolejną kobietę. Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, bardziej obopólna potrzeba bliskości, która - ku zaskoczeniu obojga - przerodziła się w coś więcej. Rutherford nawet się oświadczył! Ale jeśli ktoś tutaj spodziewa się happy endu - the joke's on you. Bo jego narzeczona popełniła samobójstwo, pozostawiając mu po sobie jedynie list pożegnalny. I wtedy Walter ostatecznie sobie obiecał, że nigdy więcej. Słowa jak na razie dotrzymuje, a samotne wieczory spędza z butelką whisky i paradoksalnie wcale nie jest mu z tym źle.

</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> ~ ironiczny ~ dobrze wychowany ~ uszczypliwy ~ zorganizowany ~ ambitny ~ porywczy ~ specyficzne poczucie humoru ~ elegancki ~ inteligentny ~ sprytny ~ trochę filozof ~ rozważny ~ pewny siebie ~ humorzasty ~ odważny ~ mrukliwy ~ lojalny ~ szczery ~umie się dobrze bawić ~ sypie ciekawostkami jak z rękawa<br><br>

» Całkiem niezły z niego kucharz! Ba, on gotować bardzo lubi, stanie przy garach go uspokaja i rozluźnia.<br>
» Tańczy. I robi to dobrze! Można śmiało go brać na wszelakie wesela, potańcówki - z Walterem nie idzie się nudzić. No, chyba, że się napije, wtedy do tańca dochodzi też śpiew, co niekoniecznie dobrze wpływa na innych ludzi biorących udział w zabawie.<br>
» Zdrowa żywność. Pod tym względem jest trochę maniakiem, odrzucają go fastfoody i tym podobne dziwactwa. Jeśli bez czegoś nie mógłby się obejść to bez ryżu. Większość jego potraw jest z nim związana.<br>
» Bardzo lubi przebywać na świeżym powietrzu i ogólnie uwielbia kontakt z naturą. Z tego względu bardzo często urządza sobie jakieś piesze wycieczki; jednocześnie jest też fanem aktywnego trybu życia, więc stara się wplatać swój codzienny grafik przynajmniej półgodzinny jogging.<br>
» Ma jeden, okropny nałóg - papierosy. Głód nikotynowy niemal odbiera mu zdolność logicznego myślenia, więc musi wypalić co najmniej paczkę... dziennie! Chociaż wszystkim wmawia, że właśnie rzuca, ale rzecz jasna nie bardzo mu to wychodzi.<br>
» Trochę fascynują go artyści - malarze, poeci, ludzie tworzący własną muzykę. Uważa, że takie osoby zostały obdarzone niesamowitym talentem i powinny go jak najlepiej spożytkować, właśnie, jest zagorzałym przeciwnikiem marnowania darów.<br>
» Muzyka musi być głośna. To jego główna zasada. Nie ogranicza się do jednego gatunku muzycznego, z jego głośników może lecieć najpierw rap, rock, blues, aż po muzykę klasyczną. Niejednokrotnie był zmuszony przez to do zmagania się z upierdliwymi sąsiadkami marudzącymi na zbyt wielki hałas. </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>anka</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw/discord </h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>czas przeszły, trzecia osoba</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>walter rutherford</h1> <h2>milo ventimiglia</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>