autor

[Mae Coleman]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://iv1.lisimg.com/image/23188467/7 ... jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Margaret Coleman</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Mae, Maestro, Maeday</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>25 czerwca 1987, Seattle, WA</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Columbia City</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>wdowa</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>demiseksualna, panseksualna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>artystka: ilustratorka książek dla dzieci</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>wolny zawód</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>agnostyk</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1> miejscowy</h1> <h2> w seattle od 33 lat</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">Dziewczyna spojrzała na zegarek, a następnie zaklęła głośno, podrywając się od okrągłego stołu, który jej synom przypominał ten z „króla Artura”.<br>
- Mamo, powiedziałaś słowo na k! – wykrzyknął Peter, a następnie wsadził sobie łyżkę z płatkami do buzi. Bliźnięta zachichotały, a trzynastolatek westchnął z ubolewaniem.<br>
- Wcale nie, przesłyszało ci się. - <br>
- Wcale tak! - <br>
- Pete, przecież mamy nie przeklinają, nie wiedziałeś? – mruknął George, odrywając się znad swojego nitendo.<br>
- Dziękuję synu. Jesteś pewien, że dasz radę? – Mae ponownie zerknęła w kierunku zegarka. Pośpiesznie, nerwowo. Jeszcze dwie minuty i naprawdę będzie spóźniona.<br>
- Jasne, mamo. Mam trzynaście lat. -<br>
- I czwórkę młodszych braci. - <br>
- Wychodzisz tylko na trzy godziny. -<br>
- A jeśli coś strzeli wam do głowy i… - <br>
- Wysadzimy dom? – zamigał radośnie Michael, głuchoniemy chłopczyk, a następnie szturchnął swojego brata, na co ten zachichotał.<br>
- Ani mi się ważcie wpadać na tak durne pomysły! – odparła mu niemalże natychmiast, czując jak blednie.<br>
- Zaopiekujcie się Charliem dopóki nie przyjdzie Rosa. Kocham was. Wszystkiiich baaaardzo mocno! – przytuliła do siebie dłonie i zakołysała się, aby przypadkiem Mikey miał pewność, a następnie złapała torbę sportową i popędziła do pracy. <br>
Wychodząc z domu i trzaskając drzwiami przypomniało jej się, że… <br>
Dom bez niego był strasznie pusty, choć tętniło w nim życie. Przegrywając nierówną walkę z rakiem zostawił ją z piątką chłopaków. Dwuletnim Charlesem Juniorem, sześcioletnimi bliźniętami: Peterem i Michaelem, ośmioletnim Jackiem i najstarszym, bo już dwunastoletnim George’m. Pozostawił po sobie jedynie ból i niechęć do wszystkich następnych Wigilii i Bożych Narodzin, bo to właśnie wtedy odszedł. Byli ze sobą trzynaście lat. Pięknych, pełnych miłości trzynaście lat.
Trzynaście krótkich lat.<br>
- Mamaa! – wykrzyknął z dołu Peter, lecz wujek zaraz go zgarnął do siebie.
- Mama dziś musi odpocząć, Pete, okej? Jest… zmęczona – dodał, gdy chłopczyk znalazł się na nowo w salonie, gdzie to byli jego bracia.<br>
- Musi posiedzieć sama. Trochę pospać. – to był pierwszy i ostatni raz, gdzie pozwoliła sobie na zatracenie się w tęsknocie i marzeniach, że Charlie powróci; że stanie w progu tak jak to miał w zwyczaju i zapyta co na obiad oraz czy pograją w piłkę; że będą mieli kolejne naście lat.<br>
Uśmiechnęła się, a następnie ukryła twarz w miękkiej poduszce o zapachu proszku do prania. To właśnie wtedy przypomniało jej się, że…<br>
Od zawsze miała pociąg do jego przydługich, kręconych włosów. Już wtedy, kiedy razem rozpoczynali ten śmieszny kurs gotowania i za każdym razem, ilekroć to potrząsał głową. Nie planowali być razem, ani zakładać rodziny, lecz kiedy już do tego doszło – od razu wiedziała, że pragnie mieć ją dużą. Móc przekrzykiwać się wzajemnie przy stole, grać w planszowe gry lub po prostu oglądać telewizję czy iść gdzieś na spacer. Zauroczył ją normalnością i ludzkim, pełnym dobroci sercem; tym, że wcale nie był normalny – gdyż bardzo szybko oświadczył się i zrobił pierwszego z synów, żartując rezolutnie, że teraz mu nigdzie nie ucieknie.<br>
Nie mogła. Nie chciała.<br>
Ciosem dlatego też okazał się nowotwór, który raz po raz powracał. Walczył z nim od półtorej roku, słabnąc i nie mając już siły. Na pomoc George’owi w matematyce czy granie na konsoli z młodszymi chłopcami. Na wstawanie w nocy do małego Charliego. Na cokolwiek, w tym nawet i na życie.
Kiedy brał chemię, siadała tuż obok niego. To był moment, kiedy byli sami. We dwoje, gdyż dzieci zostawały z Rosą – wieloletnią przyjaciółką rodziny Coleman. To właśnie wtedy opowiadała mu o tym, że…<br>
Wychowywała się w wieloletniej rodzinie, będąc rodzynkiem – jedyną dziewczyną, która zaraz po mamie zaskarbiała sobie miłość braci i ojca. W ich domu panował bałagan, a także i typowa rodzinna atmosfera. Ojciec był bankierem, a mama zajmowała się domem – piekła przepyszne ciasta i zajmowała się domem. Kobieta o złotym sercu i włosach ciemnych tak, jakby ktoś postanowił umorusać je w węglu. <br>
Była rozpieszczana, choć ani stopnie w szkole, ani nieporządek w pokoju nie dawały rodzinie powodów do tego – lecz czasem po prostu wystarczyło być jedyną siostrą i córką, aby móc robić to wszystko, czego nie mogli inni.<br>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> - Mae jest mamą aż piątki chłopców: Charlie’go, Petera, Michaela, Jacka i George’a. Każdy z nich ma imię po członkach rodziny.<br>
- Michael jest głuchoniemy. Nosi aparat słuchowy, dzięki czemu wyłapuje szczątkowe dźwięki; każdy jednak chcący się z nim komunikować, musi umieć migać.<br>
- Jest bardzo rodzinną kobietą, która oprócz pracy, nie ma prawie w ogóle czasu na wyjścia. Dlatego też jej największą uwagę przykuwa rodzina. <br>
- Po śmierci męża, ciemnowłosa żartobliwie mówi, że swoją miłość już przeżyła i teraz obdarzać będzie nią swoich pięciu kawalerów.<br>
- Nie znosi kawy, pija herbatę.<br>
- Prowadzi zdrowy tryb życia, co raczej nie spotyka się z zadowoleniem chłopaków<br>
- Zawsze śpi przy otwartym oknie, nawet zimą musi być uchylony lufcik<br>
- Mają psa, jamnika o imieniu Ted (zdrobnienie od Theodore'a)<br>
- Na szyi nosi złoty łańcuszek, na którym ma zawieszoną obrączkę i pierścionek zaręczynowy<br>
- Bardzo brzydko pisze, przez co niewiele osób posądza ją o to, że dobrze rysuje<br>
- Lubi dźwięk deszczu uderzanego o szyby, zapach palonego drewna i trzask ognia w kominku czy ognisku<br>
- Robi zakupy głównie online: nie znosi stać w kolejkach i mieć poczucia „oceniania” za to, co kupiła. Poza tym: czy ktokolwiek próbował iść do sklepu z czterema żywiołowymi dzieciakami?<br>
- Na nadgarstku ma mały tatuaż w kształcie trzech smoków – symbol, który wytatuowała sobie po opublikowaniu swoich pierwszych ilustracji w bajce <br>
- Nie znosi nowej technologii. Z komórki korzysta tylko w chwilach największego kryzysu<br>
- Woli pisać SMSy niż dzwonić. Ogólnie nie lubi niczego załatwiać. Zawsze robił to Charlie, dopóki nie umarł<br>
- Nie znosi róż. Uważa, że są tandetne i nie nadają się nawet do wazonu, a co dopiero jako podarek<br>
- Jest uczulona na pistacje. Kiedy je zje, puchnie jej twarz do tego stopnia, że potrzebny jest zastrzyk<br>
- Lubi kryminały i seryjnych morderców, chociaż nigdy nie chciałaby spotkać nikogo takiego na żywo<br>
- Do swoich ilustracji wykorzystuje dzieci. To one rysują jakiś obrazek, który potem Mae przerabia. Czyni to jej dzieła niezastąpionymi<br>
- Charlie zostawił po sobie sporą sumkę. Zabezpieczając ją i dzieci przed ewentualnym przymusem przeprowadzki<br>
- Nienawidzi biegać. Zrobi wszystko, byleby nie musieć żwawo truchtać w ramach ćwiczeń <br>
- Naturalnie jej włosy są kręcone<br>
- Kiedy śnią się jej koszmary, idzie spać do dzieci<br>
- W domu ma pokój, który nie był zmieniany od śmierci męża: jest to jego biuro, w którym pracował. I choć zapach perfum już dawno się ulotnił, tak książka wciąż jest ułożona grzbietem do góry, a porysowana niedbale kartka ma jego charakter pisma. Nie pozwala nikomu tam wchodzić<br>
- Musi mieć ustawionych przynajmniej pięć budzików, aby wstać na ten właściwy <br>
- Jej doba trwa stanowczo za krótko, by się wyrobić. Być może właśnie dlatego jest wciąż spóźniona i w ciągłym biegu<br>
- Mają tradycję: cokolwiek by się nie działo, ktokolwiek by nie przyszedł, jedzą wspólnie kolację.<br>
- Ciągle coś rysuje: w domu najczęściej można dostrzec ją w pobliżu komputera i tabletu, a w trasie z klasycznym ołówkiem i notesem<br>
- Uwielbia wieczorne spacery z psem, które pozwalają jej wyrwać się z domu bez towarzystwa dzieci<br>
- Przez siedzący tryb pracy, dźwiganie najmłodszych Colemanów i zakupów, cierpi na bóle kręgosłupa. Dlatego też chociaż dwa razy w miesiącu wybiera się na masaż pleców<br>
- Nieodpłatnie maluje buźki dzieciom w hospicjach i bierze udział w różnych charytatywnych eventach<br>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>Dorota</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw | 13#7037</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>przeszły, 3 os.</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>mae coleman</h1> <h2>Rose McIver</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>